nieuw werk Future fossils Angeline van Gent Fotografie

Fotografie
Film

Ook in de serie 'Future fossils' probeer ik grip krijgen op de wereld om me heen. Wordt de wereld duidelijker als je de vertrouwde kaders negeert en nieuwe plaatst d.m.v. experiment en onderzoek? Door er naar te kijken, alsof je er geen onderdeel van bent? Bijvoorbeeld als een wetenschapper, die zoekt naar de objectieve waarheid? Ik heb onderwerp, methode en gereedschap geleend van de wetenschap, waardoor de nadruk juist komt te liggen op de onmogelijkheid om grip te krijgen op het leven. Ook is het onderwerp chronologisch tegengesteld aan dat van de archeologie; afdrukken van het heden, die ik de toekomst en onzekere wereld instuur. Ik maak de kennis steeds minder concreet, in tegenstelling tot wat de wetenschap doorgaans tot doel heeft. Door de combinatie van methode en concept is het resultaat misschien nog wel ongrijpbaarder dan het uitgangspunt. Bijbehorende tekst: Als ik zomaar een fossiel zou vinden...Ik zou er van alles mee doen en experiment, onderzoek en fantasie door elkaar laten lopen. Ik zou steeds een andere context of kader bedenken. Een andere ordening. Me afvragen of ik er misschien iets in kan lezen, er een vorm van communicatie in kan herkennen. En dan zou ik het gevoel hebben dat ik de oorspronkelijke leefomgeving van het fossiel voor me kan zien, kan begrijpen. Maar het blijven steeds pogingen om een wereld te begrijpen waar ik niet vertrouwd mee ben. Ik die herschikt naar een eigen versie. Ik ben het project 'Future fossils' begonnen met het maken van afdrukken in klei van willekeurige dagelijkse dingen in mijn omgeving buitenshuis, een soort samenvatting van de wereld om me heen. Ik onderzoek, interpreteer en herorden ze als waren het fossielen. Dan stuur ik een afdruk de wereld in. Zonder registratie, zonder context. Ik heb geen invloed op de locatie; de steen wordt op een willekeurige plaats achtergelaten. Er zou iemand op een bankje in een park kunnen zitten. Hij ziet misschien iets wits liggen op de grond en vraagt zich af.....

In the series 'Future fossils' I try to get a grip on the world around me as well. Does the world become clearer when you ignore common 'frames' and make new ones through experiment and research? By looking at it, as if you are not a part of it? For example as a scientist, who is looking for the objective truth? I borrowed subject, method and tools from science, which points out the impossibility to get a hold on life. Also the subject is chronologically contrary to Archeology; imprints of the present, which I send into the future and an uncertain world. I make the knowledge less and less concrete, in contrary of the usual goal of science. By using this combination of method and concept the result is perhaps even more elusive than the starting point. Associated text: If I would find a fossil just like that...I would do all kinds of things with it and mix research and experiments with fantasy. I would change its context and frame over and over again, re-arrange, look for something 'readable', try to recognize some kind of communication. And then I'd feel like I am able to see the original environment of the fossil, that I understand it. But it's just my attempts to understand a world that I'm not familiar with. Me re-arranging into a version of my own. I started the project 'Future Fossils' by making clay imprints of random daily things in my outside environment, a kind of summary of the world around me. I investigate, interpret and re-arrange them like fossils. Then I send my imprints into the world. Without registration, without any context. I have no influence on the location; the stones will be left somewhere arbitrary. And perhaps, at least in my fantasy, someone will be sitting on a bench in a park, sees a white thing lying on the ground and wonders...

nederlands

english