NE:

Begin 2020 werd ik getroffen door een herseninfarct. Omdat niets meer was wat het was, heb ik de eerste tijd vooral gefocust op herordenen (bijvoorbeeld in mijn vorige serie ‘Aphasia’). Mijn nieuwe serie ‘Meander’ begin ik met dit gedicht:

Meander

Ben ik veranderd

in wezen

omdat ik meander

via gerafelde kaders

in plaats van rechtstreeks

mijn gedachten volg?

Omdat wat ik zie

als in een spiegel 

soms vervreemdend

en net even anders lijkt?

Misschien brengt het plaatsen 

van mijlpalen

met werk

als stapelstenen langs de kronkelende weg 

en zo mijn route ijkt,

mezelf hoe dan ook

verder

EN:

Early 2020 I was affected by a cerebral infarction. 

Since nothing is what it used to be, I had my focus at first mainly on Reshuffling (for example in my last series ‘Aphasia’ ).  

My new series ‘Meander’ I will start with this poem:

Meander 

Have I changed

in essence     

because I meander

through frayed frames

in stead of directly

following my thoughts?

Because what I see

like in a mirror 

Seems sometimes alienating

and a little bit different?

perhaps placing landmarks

of work

like cairn stones along the twisting road

and thus calibrating my path, 

Will bring me in any case   

further